10-09-2023

Vandaag was het zo'n ontzettend mooie dag!

Vandaag werd ik wakker rond 08:00h en ben ik naar de wifikamer gegaan om de blogs van afgelopen 2 dagen te uploaden. Dat duurde niet zo heel lang, dus had ik nog wat tijd om online Duits te leren. Echt veel kon ik niet doen want de kleine Nicola kwam al langs om te vragen of we samen naar de Sesamstraat konden kijken :) Ikzelf had daar eerlijk gezegd niet zo heel veel zin in, dus heb ik mijn tekengerei gepakt en daarnaast beginnen tekenen. Dat is zo mooi om te zien hoe hard die kinderen opgaan in zulke filmpjes en dat er zich in hun hoofd een heel verhaal afspeelt, alleen gebaseerd op beelden en geluiden, maar geen woorden!

Na 3 liedjes, zijn we naar beneden gegaan om te ontbijten. Nog niet iedereen was daar, dus hebben we samen met de ouders de tafel gedekt. Op zondag maken mijn gastouders altijd zelf vers brood, dat was zo mega lekker! Ze waren ook nog warm van de oven, dus had Ladina een leuke gewoonte met mij gedeeld. Eerst moet je boter op het stukje brood smeren, zodat die gelijkmatig kan smelten. Vervolgens smeer je er zoveel verse honing op als je maar wilt… Dat is oprecht iets wat ik aan werkelijk iedereen kan aanraden! Na het ontbijt hielp ik mee afruimen, van een voorbeeldige dochter gesproken ;) Soms is het wel wat vermoeiend omdat er langs alle kanten aan me wordt getrokken. Ik wil graag de ouders soms helpen met bv. Het afruimen, dekken, koken… Maar zowel Ladina en Nicola zijn echt graag bij mij en willen dat ik help met lego bouwen, spelletjes speel, buiten een wandeling maken. Soms vraagt Samuel, de jongste van de groep, of ik ook met hem wil meespelen. Langs de andere kant vertelt Valentin me soms ook iets en dan wil ik graag daar wat verder op ingaan, omdat ik hem nog niet zo goed ken en ik op die manier onze band wat kan versterken. Oh het is een heel gedoe om ze allemaal gelukkig te houden en ik denk dat ik een oplossing gevonden heb. Ik heb gemerkt dat het goed werkt om hen samen te brengen… als iemand iets vraagt om samen te doen, dan antwoord ik dat ik eerst even bij de andere ben en zo dadelijk afkom maar dat ze ons ook kunnen vergezellen :)

Na het ontbijt bouwden Samuel en ik samen aan zijn lego-dinosaurus. Wanneer ook Nicola en Ladina binnenkwamen en wanneer de dino af was, stelde ik voor om cactus-bloem te spelen. Zij kenden dat spel niet, dus juffrouw Lien kon haar beste Duits weer bovenhalen om dat ganse spel uit te leggen, pfff… Eenmaal ze het hadden gesnapt, konden we beginnen :) Ze vonden het zo'n geweldig spelletje! Bij alle aspecten waren ze strijk aan het gaan of aan het giechelen. Ik werd er echt kei vrolijk van! Zo ontzettend lang heeft dat ook niet geduurd want we moesten ons klaarmaken om naar de Thür te gaan :)

Ik was vandaag, net als alle andere kinderen, op blote voeten vertrokken. M.a.w. met blote voeten in de auto, op de weg gewandeld, bospaden afgegaan, op kleine harde kiezelstenen, maar ook grotere keien… Mijn voeten hebben het allemaal meegemaakt, en ja… ze deden echt pijn. Ik weet niet of je zoiets kunt trainen zodat het geen pijn meer doet, maar ik wil dat echt proberen! Eenmaal aangekomen bij de Thür was ik helemaal overdonderd door het uitzicht! Niet overdreven: het was het mooiste wat ik ooit gezien heb! Ontzettend mooi en helder water. Je kunt die stenen tot een meter diep glashelder zien liggen. Al dat ongerept groen en die prachtige namiddagzon maakte het helemaal af. Dan is het een flauw excuus, I know, om te zeggen dat het totale beeld er niet zo uitkomt op de foto… We hebben eerst wat gezwommen in dat vrij koude water, daarna aten we van de zelfgebakken muffins, meloenen, druiven, brood, tomaten… Tussendoor gingen we steeds weer in en uit het water :) In totaal zijn we daar zo'n 4 uur gebleven, totdat het tijd was om terug te vertrekken. In de wandeling terug naar de wagen, had Valentin laten weten dat er nog iets moois te zien was… Ik, en alle andere 3 kinderen, volgenden haar en ik kan je zeggen dat ik hem op dat moment vervloekt had omdat die paden echt verschrikkelijk pijnlijk waren, maar toen ik zag wat hij bedoelde, was ik het helemaal vergeten! Ik hoop dat jullie je nog herinneren dat ik gisteren en eergisteren in een rivier een wandeling had gemaakt… Wel die rivier stroomde uit in een prachtige waterval van zo'n 8m hoog. Het was zo'n machtig beeld, opnieuw met al dat groen, dat helder water, lachende kinderen op de achtergrond, wind ( veroorzaakt door de waterval) in de haren… Ik kon daar echt uren blijven zitten! Op het moment dat we aan het terugwandelen waren, toen zag ik echt het allermooiste ooit! Tussen die gigantisch hoge rotsen en al dat wild, zag je 10m beneden dat water. Niemand had z'n gsm bij, dus ik besef ook kei goed dat dit bij jullie overkomt als: jaja, dat zal wel! Ze is gewoon aan het bluffen! Maar ik hoop echt dat ik nog eens terug kan gaan en dan beloof ik dat ik er alles aan zal doen om zo'n mooi mogelijke foto te maken, die zeer hard aanleunt bij de realiteit!

Eenmaal thuis hebben we nog wat spelletjes gespeeld, zoals uno en nog een ander waarvan ik de naam niet ken. Verder is er ook muziek gedraaid geweest en hebben we allemaal luidkeels meegezongen. Niet zo veel later konden we gaan eten, ook dat was weer gigantisch lekker!

Rarara wat Samuel, Nicola, Ladina en ik na het eten gedaan hebben! Jep, inderdaad. Spelletjes gespeeld en vervolgens maakten Samuel en ik nog een andere dinosaurus uit lego! Oh ik kan echt verliefd worden op dat mannetje! Hij heeft echt de schattigste lach van de wereld en je moet weten dat hij in de tandenwisselfase zit, dus er mist een grote tand vooraan. Hij heeft grote oren en lijkt op een klein schattig aapje. En soms hangt hij echt de casanova uit door super schattig te knipogen! Mega schattig! Ik ben ook wel trots op mezelf want hij mompelt soms wat en ik verstond hem nooit, maar vandaag heb ik echt een groot deel met hem kunnen babbelen en begreep ik zo goed als alles wat hij vertelde, woehoe! Rond 20:30h nam ik een douche en kroop ik m'n bed in. Morgen is het een grote dag, nl. mijn eerste schooldag hier! Gelukkig heb ik vandaag, en de afgelopen dagen, zo goed als geen tijd gehad om daar überhaupt over na te denken, maar ik heb wel stress… Ik hoop gewoon dat het meevalt, want hoe je het ook draait of keert: het merendeel van je uren zit je op school. Bij mij overheersen er 2 totaal tegengestelde gedachten: het komt goed en het komt niet goed :) Alles van de uitwisseling is tot nu toe zo perfect en ik amuseer me rot! Ik heb nog geen enkel moment gehad om even te niksen en dat vind ik geweldig! Ik besef ook heel goed dat niet alles even goed zal zijn, maar dan ben ik bang dat ik op het schoolvlak zal moeten inleveren. Oh ik probeer mezelf dan met de volgende gedachten te kalmeren: ik ga morgen gewoon nieuwe mensen ontmoeten. Op die manier minimaliseer ik het een beetje in mijn hoofd en maak ik mezelf ook geen blaasjes wijs. Het is een uitdrukking dat mezelf ook tijd gunt om rustig af te wachten en de onderlinge dynamieken te bestuderen en te kijken met wie ik goed overeenkom. Normaal gezien is het rustig afwachten een stap dat ik altijd overgeslagen heb, omdat ik dacht dat het tijdverspilling was en ik het altijd gênant vond om alleen te staan, maar deze uitwisseling heeft mijn gedachten veranderd. Alles moet groeien en je kunt niet ervanuit gaan dat je een persoon ontmoet waarmee het direct super goed klikt, dus vriendschappen moeten geleidelijk aan groeien…

Zoals ik al gezegd heb, heb ik al zo hard genoten van deze uitwisseling! Qua gezin ben ik met mijn gat in de boter gevallen! Iedereen is zo lief en stelt zich ontzettend snel open. De ontdekkingen die ik gemaakt had van de Zwitserse cultuur zijn zeer aangename weetjes, de streek waar ik zit is werkelijk prachtig! Soms zit ik echt met open mond te gapen naar de prachtige heuvels, het kabbelend riviertje, het uitzicht vanuit de tuin… Ook helpen ze me allemaal zo goed met mijn Duits. Dit is dag 3 en ik spreek al volledig Duits tegen de kinderen en half tegen de ouders. Over de woordenschat van serieuze zaken of van verhalen van vroeger beschik ik nog niet, dus dan moet het maar in Engels. Het gezin zelf spreekt, laat ons zeggen 75-85% van de tijd, volledig Duits. Mijn dagen zijn zo vol en ik neem dagelijks 1001 ervaringen en prikkels op, te veel om allemaal te onthouden. Zelfs met mijn dagelijkse blog lukt het niet om de hele dag feilloos samen te vatten. Want bv. Gisteren, toen we naar de Älphi aan het wandelen waren, stonden we op een hoge heuvel, in het midden van 5 verschillende gebergten. Op die plaats was er een zieke echo! We hebben enkele minuten onafgebroken zitten roepen en giechelen om de echo steeds opnieuw te horen. Zulke momenten wil ik echt niet vergeten, maar het is gewoon te veel :) Dat merken jullie ook wel in de blogs… Ik denk dat ik de afgelopen 3 dagen neergeschreven heb in wel 10 pagina's! Ik weet eerlijk gezegd ook niet wat ik zelf hoop: dat het na enkele weken zal minderen, zodat ik wat meer aandacht aan alles kan besteden, of dat het zo blijft, want dit? Dit kan ik echt gewoon worden :)

Ik ga nu wel slapen. De klok slaagt 22:20h en morgen is het de grote dag! Er zullen ook foto's getrokken worden voor school, dus ik kan het niet riskeren om er met wallen op te verschijnen! So… Gute Nacht ;)