14-09-2023

Yes, I'm back! De laatste 2 dagen is er niet zo heel veel meer gebeurd… Dus bij deze, het wordt een korte blog. Ik denk dat het voornaamste is dat ik vroeg mijn bed was ingekropen, wat maakt dat ik helemaal back on track ben. Zelfkennis is het begin van alle wijsheden, dus ik weet dat ik op momenten eens goed kan janken, en daarna is al de stress en frustraties weg uit lichaam en geest!

Afgelopen dagen is er echt iets gebeurd in mijn brein ofzo, want plots zat ik helemaal in de Duitse vibe! Ik kon veel meer verstaan van de lessen, maar fysica, chemie en 'economie' blijven echter wel een groot drama ( of zoals ze me hier geleerd hebben: Ich verstehe nur Bahnof ;) ) Bijvoorbeeld tijdens de filosofieles hebben we in 1 grote groep moeten discussiëren over wat filosofie is en ik verstond werkelijk elk woord dat verteld werd, en op dat moment is het zo frustrerend omdat je eindelijk na een week eens volledig in een verhaal zit en je zoveel ideeën hebt om eraan toe te voegen, en dan… zijn het de Duitse woorden die me ontbreken! Dat is zo ontzettend frustrerend. Misschien is het stom, ik weet het niet, maar ik weiger om dan in het Engels deel te nemen aan het gesprek. Ik geloof dat wanneer ik daarmee begin, dat dan mijn leerproces ontzettend hard gaat afgeremd zal worden, ik enkel nog geneigd ga zijn om in het Engels te antwoorden en ik het moment waarop ik volledig naar hun nationale taal zou moeten overschakelen, moeilijker kan aanvoelen. Maar echt vandaag heb ik een mijlpaal bereikt: Duits verstaan= check!

Gisteren was ik ook écht consequent geweest voor mezelf en me 100% de tijd gegund om tot rust te komen. Dat heeft me echt goed gedaan! 's Avonds hebben Valentin, Ladina en ik nog een spelletje gespeeld en vervolgens zijn we gaan slapen.

Vandaag daarentegen was echt een leuke dag! De lessen waren oké, niet kei goed, maar zeker ook niet slecht. Ik begin echt meer en meer m'n draai te vinden in de klas en hun schoolsysteem, wat me ook van veel stress bespaart :) We hadden o.a. een Latijnse les, en daar verstond ik wel echt niet zo veel van, ik kan echt niet zeggen waarover het ging… Eerst heeft een klasgenote een presentatie gegeven over bepaalde teksten, vraag me niet de welke, en hun stijlfiguren, die ken ik dan weer wel. Vervolgens waren ze aan het praten over dingen die ze in de USA overgenomen hebben van de Romeinen, of zo iets in die aard… Ik was echt even mijn kluts kwijt. Ik relativeer dat wel voor mezelf met de volgende excuses: ik ben nog maar een week hier of volg slechts 4 dagen les op school… Dus op dat vlak leg ik mezelf niet gigantisch veel druk op omdat ik weet dat met der tijd dat allemaal wel zal gaan, dus ik moet gewoon wat geduldig zijn :)

Eenmaal die superleuke bel gegaan is, ben ik naar de Migros gegaan (een andere grote supermarkt in Wattwil) om enkele boodschappen te doen. Ik had zo'n 40 minuten de tijd om bloemsuiker, petit-beurre koekjes en hagelslag te vinden. Ik had echt geen idee dat er een tweede verdieping was in die winkel dus ik heb heel die winkel minstens 4 keer zitten door crossen om poedersuiker en hagelslag te vinden, tot ik echt hopeloos werd en het, in het Duits of course, vroeg aan een medewerkster. Ik hoop dat ik juist zit, maar ik geloof dat ze niet eens doorhad dat ik de taal niet sprak want ze antwoordde met een ganse uitleg en veel gebaren… Uiteindelijk heb ik alles gevonden, afgerekend en naar het station gewandeld. Daar heb ik nog een laatste hoofdstuk gelezen uit een Engels boek, waarvan we tegen morgen de eerste 6 hoofdstukken gelezen moeten hebben.

Wanneer ik rond 13:15h thuis ben aangekomen, was enkel mijn gastpapa nog thuis. We hebben even gebabbeld en ik vroeg hem of ik in de namiddag kon gaan lopen. Hij had me een hele route beschreven, dus het kon niet misgaan :) Uiteraard heb ik eerst wat gegeten, bepaalde dingen voor school in orde gebracht en vervolgens gaan lopen. Normaal was mijn volgende training in België 48minuten onafgebroken lopen, maar ik geraakte hier amper aan de 20minuten! Al die hoogtemeters zijn verschrikkelijk! Wanneer je net 100 meter vooruit bent gegaan, ben je plots 10 meter hoger dan daarvoor. Oh het was zo lastig, maar ik ga mezelf trainen, dus komt goed!

Vervolgens heb ik een lekker frisse douche genomen en me snel klaargemaakt om met een vriendin te bellen! Oh we hebben echt langer dan een uur onafgebroken gebabbeld en gelachen! Ik heb hier zo ontzettend hard van genoten om gewoon nog eens Nederlands te praten, niet omdat het Nederlands is, maar omdat ik exact kon verwoorden wat er gaande is, zonder over ieder woord na te denken of gecorrigeerd te worden… Dit was de eerste keer dat ik contact heb gehad met België, sinds m'n vertrek. Eerlijk gezegd weet ik ook niet zo heel goed hoe ik het in de toekomst moet gaan aanpakken. Ik zou het zonde vinden moest ik constant aan de telefoon hangen met al m'n vrienden en familie en op die manier mijn uniek jaar hier verkwisten. Oh ik haat het om dit te zeggen, maar ik vrees dat het het beste is dat ik gewoon egoïstisch ga zijn en echt diegene ga contacteren waar ik op dat moment behoefte aan heb. Er is niet echt iets van een oud of nieuw leven, of zoals Belgische en Zwitserse vrienden… Gewoon Mijn leven en Mijn vrienden, dit alles heeft geen betrekking tot noch tijd noch plaats. Ik ga me niet laten opleggen met wie ik wel of niet contact ga hebben, maar ik zal het zelf wat aanvoelen waar ik zin in heb.

Na het telefoongesprek heb ik samen met Nicola koekjestaart gemaakt voor het Oriëntatiekamp morgen. We mochten een dessert meenemen als we wilden, maar ook iets van jouw land van herkomst. Ik dacht: 2 vliegen in 1 klap. Ik heb én dessert én het belangrijkste voor elke Belg: eten, en voornamelijk dessert. Ik weet wel niet zo goed wat ik van het weekend moet verwachten, maar we zien wel… Komt goed :)

Daarna moest ik onmiddellijk naar boven gaan (wifikamer) om mijn eerste taalles bij te wonen van de flying teachers. Ik moet zowel op dinsdag als donderdag les volgen. Maar afgelopen dinsdag was zwaar en zeer emotioneel, dus ik heb die eerste uitnodiging heel subtiel en professioneel mogelijk genegeerd. De les duurde een uur en echt het enige wat ik geleerd heb is het gebruik van 'wie' en 'als' en het verschil tussen 'studieren' en 'lernen'. Oké, allemaal super tof en nuttig, maar om daar een heel uur voor te benutten is wat veel! We moesten ook nog in kleinere groepen gesprekken houden over ik weet niet wat… Ik zat echt midden in mijn zoveelste uitleg en plots zij een mede-zoomgenoot: 'OMG, du bist sehr lustig, kann ich deine Instagram haben?' Sinds die ene week dat ik hier ben, hebben al 4 mensen spontaan tegen me gezegd dat ik gigantisch natuurlijke, enthousiaste maar ook vriendelijke vibe heb. Dat ze zich ontzettend snel op hun gemak voelen bij mij en rap geneigd zijn om te vertellen. Zwitserland doet me zo goed! Na deze laatste zinnen besef ik heel goed dat het verkeerd kan overkomen, maar die bevestiging doet me oprecht deugd en het motiveert me ook om volledig mezelf te blijven omdat ik momenteel besef dat mensen me hier appreciëren… Tijdens m'n telefoongesprekje met Stien had ze me ook verteld dat ze ziet dat afgelopen week me zo ontzettend goed heeft gedaan! Dat ze vanaf het begin al gemerkt had dat ik in lange tijd nog niet zo ontspannen en opgewekt ben geweest… Eerlijk gezegd merk ik dat ook zelf maar ik kan niet exact zeggen welke elementen me hier zo veranderen. Is het het eten, of het gegeven dat ik volledig zelfstandig en onafhankelijk kan handelen, of dat het Duits leren een totaal nieuw doel is waar ik momenteel naartoe werk, of zijn het de nieuwe mensen, of mijn gastbroers en -zus… Heel deze uitwisseling wordt zo'n mooi en beladen verhaal, nu al heb ik de bevestiging op m'n motivatie waarom ik hieraan begonnen was, nl. ik kan het niet uitleggen, maar dit is wat ik nodig heb, waar ik gemaakt voor ben en het wordt goed :)

Op het einde van de les moest ik nog aan de flying teachers leerkracht vragen hoe het zat met mijn boeken en leermateriaal… Dat allemaal zou in orde komen volgende week, maar hij had me ook gezegd dat mijn Duits zeer goed was en hij ook merkte dat ik niet echt gigantisch veel heb aan de lessen… En dat klopt ook. Ik kwam met een ontzettend laag niveau in Zwitserland aan en gewoon door gesprekken te aanhoren, met die kinderen bezig te zijn, mijn vrije tijd aan Duits te besteden en gewoon proberen te spreken, ben ik op zeer korte tijd ontzettend hard vooruitgegaan. In elke zin is er wel een Duits woord dat je kunt vertellen, al is het maar 'ich' in plaats van 'I' of 'und' ter vervanging van 'and'. Ik merk dat ik op die manier ontzettend snel leer en dingen oppik, dus ja we zien wel wat het allemaal gaat geven.

Ten slotte hebben we nog gegeten en voor de laatste 'activiteit' van vandaag is een spontane karaoke ontstaan met de kinderen. Dat was zo leuk! We hingen met z'n 5 lekker comfortabel in de zetel en hebben echt lekker onnozel gedaan :) Het was zo ontspannen en tof! Daar krik ik echt van op!

PS. Ik had niet verwacht dat ik zoveel zou schrijven, dus het is niet zo kort als ik initieel gedacht had ;)